,Rosa. laat zien dat een poëtische ode aan een historisch personage kan bestaan zonder de geschiedenis geweld aan te doen. Het toont dat een stuk over de geschiedenis geen droog documentair theater hoeft te zijn, en dat een grote diversiteit aan bronmateriaal samen kan gaan met een compromisloze meeslependheid.
De Theaterkrant over ,Rosa.
Met Vadermoord tonen het theatergezelschap Vagevuur en auteurregisseur Koen Boesman wat ze in hun mars hebben. Geen cinema, maar prangend theater over het punt waar liefde ontaardt in oncontroleerbare passie.
De Standaard over Vadermoord ***
De hele voorstelling, het hele concert, is buitencategorie. De zenuwslopende spanning en emotie van Franzerl schiet wortel in het gemoed van het publiek dat bij het einde zelfs moeite heeft om tranen te bedwingen.
Podium Klassiek over Franzerl
Misschien is dat wel de ware inclusiviteit: met de nodige handleiding, maar zonder dat iemand echt aan het handje wordt genomen, samen stap voor stap het oeroude transformatieproces doorlopen van podiumrealiteit naar toneeldrama.
Wouter Hillaert over Seaking
Het is een wonder dat Boesman en Spaepen die complexe historiek, zo’n veelheid aan figuren en symboliek en een dertiental ballades in anderhalf uur muziektheater krijgen (...)
De Standaard over Testerep ****
Vanaf dan ontpopt de voorstelling zich tot een pareltje. Het is een woeste theaterstorm vol wervelend acteerwerk, machtige muziek, fantastisch gestoei met het decor, een geestig spelletje met het publiek én intieme momenten.
Knack over Testerep ***1/2
Dapperheid lijkt overigens ook het sleutelwoord van Boesmans regie. Van Cauwenbergh, Goffin en De Loore marineerden hun tekst, hun lichaamstaal en hun mimiek in een bad van moed en onverschrokkenheid. Het resultaat? Je hangt, zelfs met een scherm ertussen, aan hun lippen.
Knack over ,Rosa.
,Rosa. laat zien dat een poëtische ode aan een historisch personage kan bestaan zonder de geschiedenis geweld aan te doen. Het toont dat een stuk over de geschiedenis geen droog documentair theater hoeft te zijn, en dat een grote diversiteit aan bronmateriaal samen kan gaan met een compromisloze meeslependheid.
De Theaterkrant over ,Rosa.
Met Vadermoord tonen het theatergezelschap Vagevuur en auteurregisseur Koen Boesman wat ze in hun mars hebben. Geen cinema, maar prangend theater over het punt waar liefde ontaardt in oncontroleerbare passie.
De Standaard over Vadermoord ***
De hele voorstelling, het hele concert, is buitencategorie. De zenuwslopende spanning en emotie van Franzerl schiet wortel in het gemoed van het publiek dat bij het einde zelfs moeite heeft om tranen te bedwingen.
Podium Klassiek over Franzerl
Misschien is dat wel de ware inclusiviteit: met de nodige handleiding, maar zonder dat iemand echt aan het handje wordt genomen, samen stap voor stap het oeroude transformatieproces doorlopen van podiumrealiteit naar toneeldrama.
Wouter Hillaert over Seaking
Het is een wonder dat Boesman en Spaepen die complexe historiek, zo’n veelheid aan figuren en symboliek en een dertiental ballades in anderhalf uur muziektheater krijgen (...)
De Standaard over Testerep ****
Vanaf dan ontpopt de voorstelling zich tot een pareltje. Het is een woeste theaterstorm vol wervelend acteerwerk, machtige muziek, fantastisch gestoei met het decor, een geestig spelletje met het publiek én intieme momenten.
Knack over Testerep ***1/2
Dapperheid lijkt overigens ook het sleutelwoord van Boesmans regie. Van Cauwenbergh, Goffin en De Loore marineerden hun tekst, hun lichaamstaal en hun mimiek in een bad van moed en onverschrokkenheid. Het resultaat? Je hangt, zelfs met een scherm ertussen, aan hun lippen.
Knack over ,Rosa.
,Rosa. laat zien dat een poëtische ode aan een historisch personage kan bestaan zonder de geschiedenis geweld aan te doen. Het toont dat een stuk over de geschiedenis geen droog documentair theater hoeft te zijn, en dat een grote diversiteit aan bronmateriaal samen kan gaan met een compromisloze meeslependheid.
