De zonnekoning – de grootste koning die Frankrijk ooit heeft gekend (1638 – 1715) – bestelde zowaar 141 (!) opera’s waarin hij zelf ook meestal de hoofdrol wou dansen. Zijn gouden paleis en zijn tuinen vol gouden fonteinen moesten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat vol muziek zijn: zonnemuziek. Hij was toch zelf de zoon van de zon, een “dansende zonnestraal”. De barokmuziek floreerde. Ze werd daar ter plekke uitgevonden, midden in de tuinen, op de waters en in de theaters van Parijs en Versailles.
Stel je voor: je bent Lully – Jean-Baptiste Lully – tot voor kort de favoriete componist van de zonnenkoning zelf. Ooit was je gewoon een kind van de molen, dan plotsklaps en onverwacht een tovenaar met noten en machines en gouden verhalen voor de Zonnekoning lui-même. Nu zit je, verstopt onder het podium. Tussen de touwen en de houten radaren die alles in werking zetten. Vliegen en dansen: boven je. De vermolmde vloer onder je. Muzikanten lopen af en aan met clavicemberls en pauken, magistrale decorstukken verschijnen en verdwijnen, er klinken wonderlijke klanken van de mooiste muziek die ooit voor een koning is geschreven. Door jou … Maar de koning heeft je laten vallen. Je kwam te dicht bij de zon en je hebt je verbrand. Ben jij de zoon van de zon? Of is die zon net de zoon van jou? Je schreef voor hem ten slotte al die balletten en muziek waar hij op kon schitteren en stralen.
Zoon van de Zon is een dolle rit vol verse muziek, geïnspireerd op de komische en epische opera’s aan het hof van Versailles in de 17e eeuw. Klasbak acteur en zanger Dries Vanhegen speelt de pantalon van zijn benen als Lully – hofcomponist van de zonnekoning, Elisabeth De Loore speelt op de klavecimbel en opera-zangers Pieter De Praetere en Lucas Cortoos zingen en spelen zich de ziel uit het lijf om aan die 141 opera’s te geraken, die de koning wil. Maar dan sijpelen de echte, griezelige gevolgen van te veel macht binnen… wie wint, de zon of de duivel?…
Een nieuwe muziek+theater voorstelling van BRODER voor 8+ . Over heersers met teveel macht en een speelse overdaad aan wilde barok.
Via het verhaal van de Zonnekoning vertelt de voorstelling iets over schone schijn. Over de glamour van pruiken, parfums en afbladerend bladgoud aan de voorkant, maar soms lelijk stinkend aan de achterkant. Kan extreme macht voor extreem veel kunst zorgen? En dient die kunst dan de macht? Mag één zonnekoning doen wat hij wil, als het maar schoonheid oplevert? Maar ook: het applaus! De verrukking bij het spektakel! Over de waarde en schoonheid van grote kunst om het leven draaglijker en vrolijker te maken, al is het in je verbeelding.
Evenementen
